schwob_logo

schwob

marcel
The World's Best Unknown Books
27 11 2013

Geheimtipps voor kinderen

A Child's Christmas in Wales

Voor Schreef, het tijdschrift van het Nederlands Letterenfonds, werden de EU-partners van Schwob gevraagd naar hun tips binnen de kinder- en jeugdliteratuur. Sioned Puw Rowlands van het Wales Literature Exchange stelt A Child’s Christmas in Wales van Dylan Thomas met de illustraties van Edward Ardizzone voor. Vertaald door Nele Ysebaert.

Dit verhaal is eerder een verzameling levendige, poëtische schetsen van gebeurtenissen dan een vertelling. We zien het kerstfeest van een gezin uit een Welsh dorpje door de ogen van een jongen – de schrijver als kind –, opgetekend als een geromantiseerde autobiografie. In een storm van sneeuwrijke beelden op beierende, rood gemutste bladzijden voert Thomas de lezer naar een andere tijd: ‘Toen er in Wales nog wolven waren, en vogels in de kleur van roodflanellen rokken over de harpvormige heuvels scheerden, […] en wij met het kaakbeen van kerkdienaren de Engelsen en de beren verjoegen, nog voor de auto, nog voor het wiel, nog voor de paarden met hertoginnengezichten, toen wij zonder zadel door de doldwaze heuvels reden, sneeuwde het aan een stuk door.’

A Child’s Christmas in Wales, een verhaal voor kinderen en volwassenen, verscheen in 1954. Het is een van Dylan Thomas’ meest gelezen teksten. Dat geldt met name voor de door Edward Ardizzone geïllustreerde uitgave speciaal voor kinderen, die sinds de verschijning in 1978 toonaangevend is. Ik weet nog hoe ik als kind betoverd raakte door de onbestendigheid van die kerstdag en al lezend het gevoel had dat ik het verhaal kon ruiken. Zeker is dat het ‘zindert van zinnelijkheid’ ( The Listener ), hoewel het vreemd genoeg buiten Wales en het Verenigd Koninkrijk nooit als plaatjesboek schijnt te zijn uitgegeven.

Maar iedereen die A Child’s Christmas in Wales met de unieke illustraties van Edward Ardizzone kent, zal zich herinneren hoe ‘de verkleumde postbode met een blos op zijn dopneus over het met dienbladen besleede pad de kilkoud-glinsterende heuvel af klingelde.’ En geen van hen zal ooit die ‘paar kleine tantes’ vergeten, ‘niet gewenst in de keuken, en ergens anders ook niet trouwens, die zorgelijk en breekbaar op het puntje van hun stoel balanceerden, bang om stuk te vallen, als verschoten kop-en-schotels,’ of de ooms die na het eten ‘bij het haardvuur gingen zitten, al hun knoopjes losmaakten, hun grote klamme handen over hun horlogeketting legden, nog wat bromden en indommelden.

Klik hier om het hele Schreef nummer te lezen.