Ida Simons (1911–1960) kwam tijdens de Eerste Wereldoorlog met haar ouders naar Nederland. Op negentienjarige leeftijd debuteerde zij als pianiste bij de Cercle Musical Juif in Antwerpen. Haar ster steeg snel na haar studie in Londen en Parijs en ze trad met vele grote orkesten op in binnen- en buitenland.

De inval van de Duitsers brak haar carrière af. Met haar gezin werd zij afgevoerd naar Barneveld, vervolgens naar Westerbork en ten slotte naar Theresienstadt. Na de oorlog trad ze weer op, maakte zelfs een tournee door de Verenigde Staten, maar bleek niet meer opgewassen tegen de hoge eisen die aan een uitvoerend kunstenaar werden gesteld. Ze beëindigde haar loopbaan als pianiste en begon te schrijven. In 1946 debuteerde ze met de dichtbundel Wrange oogst. In 1960 verscheen Een dwaze maagd. Deze roman werd hoog geprezen en maakte de verwachting van haar schrijverschap volledig waar. Door haar vroege dood is haar werk ten onrechte in vergetelheid geraakt.