Wijs Bloed vertelt het tragikomische verhaal van Hazel Motes, een 24-jarige oorlogsveteraan die na de Tweede Wereldoorlog terugkeert naar het zuiden van de VS om aldaar zijn leven vorm te geven. Hij richt zijn eigen kerk op: de ‘Church without Christ’. Hij predikt een waarheid die niet gezien mag worden: het niet-bestaan van God en Christus en de irrelevantie van christelijke kernthema’s als ‘zonde’,’vergeving’ en ‘schuld’. Als een Amerikaanse Zarathustra trekt hij door de straten van zijn stad op zoek naar volgelingen. Met het uitblijven daarvan verhardt hij in zijn missie en wordt hij gewelddadig, zowel richting zichzelf als richting anderen. Het drijft hem tot moord en, in een ultieme poging om een christelijke predikant de loef af te steken, wrede vormen van zelfkastijding.

Hoewel het voor het eerst verscheen in 1949 is Wijs bloed op een subtiel niveau een buitengewoon actueel en rijk verhaal over radicalisering, religie, nihilisme, sektevorming, moord, automutilatie, politiegeweld en racisme. De stijl is hard, maar doorgaans ook opvallend licht en doorspekt met een duister humoristisch pathos. O’Connor slaagde erin een legendarische tragische komedie te schrijven, waarin, zoals het in haar ogen een komedie betaamt, ‘het leven en de dood zelf op het spel staan’.