De kleine Marcel Pagnol woont in Marseille, een eeuw geleden. Later zal hij een grote schrijver en regisseur worden. Hij denkt terug aan zijn eerste vakanties in de bergen van Frankrijk, waar hij leerde jagen en vissen. In Marseille struinde hij rond en haalde kwajongensstreken uit op de basisschool.

Maar het boek is niet alleen het relaas en het oproepen van een gelukkige jeugd en het bezingen van de natuur en de cultuur van de Provence. Pagnol wil met De gloriedagen van mijn vader vooral een monument oprichten voor zijn vader. Dat wordt duidelijk in de lange passage waarin de schrijver een jachtscène beschrijft die de apotheose vormt van het boek. In deze jachtscène, waar de titel van het boek duidelijk wordt, komt een latent thema van het verhaal tot uiting: de sluimerende spanning tussen oom Jules en Joseph, de vader van Marcel. Jules die vroom Katholiek en welgesteld is en bovendien over nogal wat ‘savoir-vivre’ beschikt, kijkt een beetje neer op Joseph, de atheïstische onderwijzer van eenvoudige afkomst. In de loop van het verhaal groeit bij de kleine Marcel het onbehagen over deze situatie. Hij neemt zich voor om zijn vader te laten winnen van oom Jules.

Dit boek is het eerste deel van vier autobiografische boeken. In 1990 zijn de eerste twee boeken (La gloire de mon Père en Le château de ma mère) verfilmd door Yves Robert. Dit betekende zijn grootste commerciële filmsucces.

In de lage landen is Pagnol voornamelijk bekend om zijn toneelwerk. De teksten Marius, Fanny en César zijn jarenlang bij festivals succesvol gespeeld. ‘De gloriedagen van mijn vader’ is nu voor het eerst in het Nederlands verkrijgbaar.