Emma Reyes bracht haar jeugd door in Bogotá in een kamer zonder ramen, zonder water of toilet, met slechts haar vindingrijkheid als middel om haar en haar zus in leven te houden. Verlaten door hun moeder kwamen ze in een klooster terecht dat onderdak bood aan 150 verweesde meisjes. Ongeletterd en in alles onwetend over de buitenwereld, wist Emma op haar negentiende te ontsnappen.