Een bijzonder, waargebeurd verhaal over een bewogen jeugd in Colombia

Emma Reyes bracht haar jeugd door in Bogotá, in een kamer zonder ramen, water of toilet, met slechts haar vindingrijkheid om zichzelf en haar zus in leven te houden. Verlaten door hun moeder kwamen ze in een klooster terecht dat onderdak bood aan honderdvijftig verweesde meisjes. Ze boenden er de wc’s, streken kleren en deden de was, schrobden vloeren, naaiden kleding voor de nonnen – en leefden in angst voor de duivel. Ongeletterd en in alles onwetend over de buitenwereld, ontsnapte Emma toen ze negentien was, om zich uiteindelijk als kunstenaar te vestigen in Parijs. Daar werd ze opgenomen in de kringen van gevestigde kunstenaars, schrijvers en intellectuelen en raakte ze bevriend met Frida Kahlo en Diego Rivera alsook met Europese artiesten en intellectuelen. Haar vriend Gabriel Garcíá Márquez ontdekte haar grote schrijftalent en spoorde haar aan haar jeugdherinneringen te publiceren.

Het boek van Emma is een schitterend, teder verhaal waarin een kinderblik ons laat zien hoe wonderlijk de wereld kan zijn – ondanks alles. Levendig en tot in detail toont het de opmerkelijke moed en de grenzeloze fantasie van een jong meisje dat opgroeit in totale armoede.