De verhalen en intriges die zich hebben afgespeeld in een afgelegen streek op het Ierse platteland zetten zich voort in de kleigrond van de begraafplaats. Met als enige verschil dat de doden voor hun gekonkel overgeleverd zijn aan hun directe buren, want lijken kunnen zich nu eenmaal niet meer verplaatsen. Voor nieuwtjes zijn ze afhankelijk van verse lijken.

Het boek is in Ierland een klassieker, en toch duurde het meer dan een halve eeuw voordat het vertaald werd. Het boek bleef voor veel Ierse lezers onbereikbaar aangezien bijna niemand meer het dialect van Connemara spreekt. Ó Cadhain staat er om bekend om zoveel mogelijk gebruik te maken van verschillende dialecten, zodat zijn werk bijna onmogelijk leesbaar is voor anderstaligen.

Na 70 jaar is Cré na Cille vertaald in het Engels en nu dus eindelijk ook in het Nederlands.