‘Een meisje wordt geen ontdekkingsreiziger, piloot of kapitein op de grote vaart. Een meisje. Mousseline en organdie, de buitengewoon zachte handen van moeder, haar kwabbige armen, haar geur die zich aan mijn huid hechtte. Ze droomde voor Nicole van een rijk huwelijk, van parels, van bontmantels. En de strijd was begonnen. “Dat doet een meisje wel.” Ze had eerder gestudeerd, ze had zich heilig voorgenomen tegen haar lotsbestemming in te gaan; ze zou een opzienbarend proefschrift schrijven, ze zou een leerstoel aan de Sorbonne krijgen, ze zou bewijzen dat de hersenen van een vrouw evenveel vermogen als die van een man. Daar was niets van terechtgekomen.’