Ook nadat Grisja zijn ware identiteit heeft bewezen, weigert de opperbevelhebber het reeds getekende doodvonnis te herroepen: waarom moeite doen voor een Rus, als er iedere dag duizenden mannen worden geofferd voor de Duitse zaak? De divisiegeneraal, een Pruis, even punctueel als protestant, brengt daartegen in: waarom mannen offeren voor Duitsland, als onze staat niet op recht gebaseerd is? Er volgt een machtsstrijd, met Grisja’s leven als inzet.

Hij wordt in een kamp tewerkgesteld maar heeft geluk. Hij mag samen met een Joodse meubelmaker doodskisten timmeren. Hij maakt zich snel onmisbaar, is geliefd bij de Duitse soldaten, krijgt beter eten en mag zelfs zijn liefje ontvangen.

Maar de onderlinge strijd in de kampleiding over het lot van Grisja blijft. Een van de bevelhebbers ziet de militaire discipline en gehoorzaamheid van de soldaten achteruitgaan en stelt tijdens het verlof van zijn gehate rivaal alles in het werk om het doodsoordeel hoe dan ook te laten voltrekken.

Als de naïeve en zachtmoedige Grisja begrijpt dat zijn einde nadert, is hij zo van zijn stuk dat hij het aanbod van de Duitse bewakers om hem te laten ontsnappen, voorbij laat gaan. Zij proberen contact op te nemen met hun generaal op verlof in Duitsland. Grisja’s lot is ineens afhankelijk van een telefoonverbinding met Berlijn. Maar door de zware sneeuwval hebben de kabels het begeven. Een groep soldaten begeeft zich op weg om de breuk in de telefoondraad te vinden.