Met z'n allen op te grote voet leven
Babbitt Sinclair Lewis
Vertaling Paul Bruijn
De sociale satire Babbitt (1922), waarvoor Sinclair Lewis als eerste Amerikaan de Nobelprijs voor de Literatuur ontving, behandelt twee belangrijke thema’s. Het stelt vragen over de voor- en nadelen van onze kapitalistische levenshouding en het gaat over conformisme: in welke mate ben je bereid om je aan te passen aan wat je omgeving van je verwacht?
Babbitt veroudert niet, zo kraakhelder formuleert Sinclair. Soms treffen Nobelprijzen wél doel
Peter Buwalda
In de aanloop naar de grote beurskrach van 1929 verkoopt makelaar Babbitt onbezorgd te dure huizen aan mensen die deze huizen eigenlijk niet kun betalen. Babbitt staat model voor de opkomende nieuwbouwwijkmens: zijn leven wordt beheerst door status, geld en de wens om een grotere auto en een mooiere vrouw dan de buurman te hebben. Totdat de twijfel toeslaat. Of zoals dat inmiddels heet: de midlifecrisis en de verveling…
Babbitt is de grote voorganger van Richard Yates’ Revolutionary Road: hij belichaamt de zwakheden en de twijfels van de opkomende klasse die nog steeds ‘opkomt’.
In een humoristische en een verrassend ‘moderne’ klassieke roman zuivert Sinclair Lewis zijn antiheld Babbitt van veel van zijn aanvankelijke aannames.
Fortuin over Babbitt - Lewis from Schwob on Vimeo.
