Atay trekt alle registers open in zijn meesterwerk: verhalen in verhalen, woordgrappen, gedichten, passages uit een historische politieke catechismus, dagboekfragmenten, toneelteksten en lemmata voor de Encyclopedie der griplozen. In een symfonie van stemmen, gedachtes en dromen wordt de hoofdpersoon geportretteerd.
Tegelijkertijd presenteert de schrijver ons een ironische schets van Turkije, een onderzoek naar de vraag wat een individu maakt tot wie hij is én een kritische maar hartstochtelijke liefdesbetuiging aan de taal. Het leven in stukken veroorzaakte na verschijning in 1972 een schokgolf in Turkije omdat het radicaal brak met het realisme en sociaalrealisme, dat in die tijd in de Turkse literatuur de boventoon voerde. Inmiddels heeft het boek een cultstatus.